Priskribo:

Finfine la malri?a kaj malsata Macario estas sola inter la arboj kaj povas man?i la meleagron, kiun ?telis kaj sekrete bakis la edzino. Ende de la arbaro tuj mordonte la unuan peceton de la viando, Macario ricevas la viziton de tri strangaj homoj, kiuj anka? malsatas kaj volas man?i la franda?on. Unu el ili promesas al li monon kaj sukceson, la alia feli?on je la paradizo. Tamen, Macario decidas nur doni parton da sia man?a?o al la tria stranga persono.

Por la duono de la bakita meleagro, la Morto pagas per magia akvo, pere de kiu oni povas resanigi iun ajn mortanton. Sed restas nur unu kondi?o: Macario ne devos resanigi tiujn, kiujn la Morto ja elektos por si.

Kaj tiamaniere la malri?a kaj malsata Macario fari?is famega, ri?ega kaj mirakla kuracisto. La?dire li povas revivigi e? mortintojn! Tamen, la rado de la sorto turni?is denove, ?ar la estrarano taksas lian kapablon diabla?o kaj enprizonigas kaj kondamnas lin al morto. Last?ance la vicre?o postulas al li savi la vivon de sia malsana infaneto kontra? la komutado de la mortpuno.

Sole en la ?ambro de la vicre?ido Macario elmetas la boteleton, sed tuj dononte la magian akvon al la infano la Morto aperas malpermesante la agadon. Kion faros Macario? ?u eblas trompi la Morton? ?u li frontos sian fatalan sorton? Ver?ajne ankora? li devas lerni lastan lecionon.

Interesaj faktoj:

1. La historio estas inspirita de klasika rakonto de la fratoj Grimm, kiu nomi?as La Baptofilo de la Morto. Plie, la rakonto estas adaptita al la meksika kulturo dum la Vicre?ado.
2. La filmo estis kandidatigita al Oscar-premio kiel plej bona filmo de la jaro (1960).
3. La? la kinfakuloj kaj la kinkritikistoj tiu ?i filmo staras la 59an vicon en la listo pri la plej bonaj filmoj el la ora epoko de la meksika kino.
4. Kutime en Meksiko oni spektas tiun ?i filmon dum la tago de la mortintoj (la 2a de Novembro)

Unu el la lastaj scenoj estas mirinda?o: Macario eniras la malklaran groton, kie la Morto priatentas miloj da kandeloj, kiuj figuras la vivojn de la homaro. La Morto diras al li: Rigardu, Macario. Jen la homaro. Tie ?i la vivoj brulas trankvile. Tamen de temp’al tempo blovas la ventoj de la pesto kaj de la milito, kaj po miloj foje la kandeloj estingi?as hazarde…

Priskribo de Salvador Chac?n.